Deze tekening werd geïnspireerd door zeer sterke persoonlijke emoties. Mijn moeder was met een hersenbloeding in het ziekenhuis opgenomen. Ze lag vervolgens 6 maanden in coma. 

In de eerste weken was ik nog vol hoop. Ze was een sterke vrouw, ze zou weer gezond worden. Daar geloofde ik sterk in. Hoe langer het coma duurde, hoe zwakker mijn vertrouwen werd. Op een gegeven moment kwam de dag dat ik aan haar ziekenhuisbed stond en wist: de tijd om afscheid te nemen is gekomen. Of ze blijft nog lang een comapatiënt, of ze sterft. 

De realisatie was bitter en deed erg veel pijn. Ik ben naar huis gegaan en ben met deze tekening begonnen. In dit doek zit alle pijn, alle verdriet, alle wanhoop en het gevoel van verlatenheid. Op de dag dat ik de laatste kleurpotloodstreken op de tekening zette, stierf mijn moeder. Slechts enkele uren later.