Voor ik me in mijn avontuurlijke leven als zelfstandig kunstenaar stortte, werkte ik enkele jaren bij een gerenommeerde grote bank in Venlo. Daar leerde ik Maria kennen, een opmerkelijke vrouw die in de jaren negentig uit de oorlogsgebieden van Rwanda naar Nederland vluchtte en het ondenkbare had meegemaakt. Ze was moeder van twee kinderen, Monica en William. Terwijl Monica met haar naar Nederland kwam, werd William, destijds zes jaar oud, door rebellen ontvoerd en tot kindsoldaat getraind. Jaren later, toen Maria al veilig in Nederland was, slaagde ze er met hulp van het Rode Kruis in om William terug te kopen voor 4000 dollar.

Ik ontmoette William later. Een zwaar getraumatiseerde jongen die niet meer sprak, de hele dag wiegde en uit het raam staarde.

Het spijt me dat ik het contact met Maria ben kwijtgeraakt en dat we elkaar uit het oog zijn verloren. Maar het beeld van haar zoon blijft levendig in mijn gedachten. Ik zie hem nog altijd aan het raam zitten.

Mijn tekening is een eerbetoon aan al die kinderen die misbruikt worden voor de irrationele doelen en machtsstrijd van volwassenen.